Manipulatie heeft een negatieve bijbetekenis: ik luis je erin, bij voorkeur zonder dat je het weet en tot mijn eigen voordeel en genoegen. De manipulator is het zich terdege bewust en de gemanipuleerde heeft niet door dat hij een niet zelfgekozen richting inslaat.
Mooie boel.
De gemanipuleerde lijkt niet erg op te letten in voorkomende gevallen. Maar is dat nu werkelijk zo?
Ik ontmoet iemand die zegt dat hij mijn hulp nodig heeft. Ik ben blij dat er eindelijk weer eens iemand hulp van me nodig heeft en zonder me af te vragen of dit nu werkelijk bedoeld wordt ga ik nijver aan de slag. Ik sla aan het redderen en help drie slagen in de rondte. Ik glim van trots en aanvaard de dank in volle tevredenheid.
Een kind weet dat iemand de ruimte geven om zelf aan de slag te gaan vaak een betere leermethode is. Het idee dat ik door mijn eigen onbewuste behoefte het onbewuste patroon van de ander alleen maar bevestig komt niet in me op, want ik hou van helpen en de credits krijgen. Ik word gemanipuleerd maar noch ik noch de ander is het zich bewust.
Wat zou er veranderen als ik wel eens wat wakkerder zou zijn? Ik zou de ander meer kansen geven, ik zou mijn eigen patronen leren herkennen, ik zou er wat minder ingeluisd worden, door mezelf.
Klinkt aantrekkelijk. Hoe doe ik dat?